Ik was zo’n
‘jochie van de Kaap’
Een jongetje van acht dat wat rondschooierde door de straten van het Katendrecht van na de oorlog. Het was hier druk in die tijd. In de straten en op de pleinen was het vooral in de avond gezellig rumoerig. Het was net een dorp, iedereen kende elkaar.
Het was ook een plek waar ik het leven van de ruige kant heb leren kennen. Met mijn moeder achter de bar en mijn vader ervoor. Ik was de jongste van drie kinderen.
Katendrecht (toen ook al Chinatown genoemd) was de plek in Europa waar voor het eerst werd getatoeëerd. De plek waar zeelui van ver weg aan wal kwamen om vertier te zoeken in de vele donkerbruine kroegen en bij de Hollandse meiden van plezier.
Ik ben een échte Katendrechtenaar:
hier geboren en getogen. En gebleven.
Op mijn 16e heeft karate me gegrepen. Ik ging samen met mijn maatje Jok Middelman trainen bij Loek Hollander en Jon Bluming. Keihard vechten zonder protectie en focussen voor je winst. Al snel werd ik Nederlands kampioen. Dat gebeurde daarna nog vijf keer (waarvan twee keer teamkampioen). Ook won ik twee keer de vechtspiritprijs.
Als lichtgewicht werd ik zelfs twee keer kampioen in de middengewichtklasse (!) en op mijn 32e behaalde ik de 6e dan (een grootmeestersgraad). Allemaal vrij bijzonder, zeker in die tijd.
Karate leerde me incasseren, concentreren en doorzetten. Ik ging door waar anderen stopten.
In die periode ontdekte ik de waarde van een krachtige zelfmotivatie.
Ondertussen was ik op mijn 21e begonnen met een karateschool op Katendrecht. Nadat ik op mijn 24ste was gestopt met de wedstrijden, heb ik die school uitgebouwd tot een hele keten van karatescholen. Van Rotterdam-Zuid, tot onder andere Goeree-Overflakkee, Zeeland en Noord-Barbant.
​
Honderden leerlingen heb ik getraind en gecoacht bij het behalen van hun doelen.
Met veel dingen was ik de eerste. Ik gaf bijvoorbeeld karate aan kinderen vanaf vijf jaar; dat was nieuw. Ik gaf zelfverdediging aan vrouwen.
Pionieren, nieuwe uitdagingen aangaan;
iets doen omdat ik voelde dat ik het wilde.
Naast toernooivechter, leraar en coach, bleek ik ook ondernemer te zijn. Nadat ik was hersteld van een periode van overtraining, had ik een nieuw doel nodig om vooruit te komen. Ik heb toen een sportschool met tennisbaan op het dak van parkeergarage Kipstraat opgezet en geëxploiteerd. Iets soortgelijks deed ik op de Kop van Zuid.
Ik werkte als trainer en coach in fysieke en mentale weerbaarheid voor bedrijven als RET, HTM en Politie Rotterdam-Rijnmond. Zette bedrijfsfitness op voor Evides (DWL) en Eneco (GEB). Met Sport & Recreatie werkte ik aan verschillende schoolverlatersprojecten.
Kortom, als jochie van de Kaap heb ik toch maar veel neergezet en bereikt.
Waar die energie vandaan kwam?
Ik ben iemand die altijd de confrontatie met zichzelf aangaat. Als ik iets doe, dan doe ik het omdat ik het wíl. Mijn zelfmotivatie is de brandstof waarop ik in beweging kom en blijf.
Daar kan ik jou nu mee helpen. Ik kan je coachen.
En karate?
Kyokushin is de hardste en meest fysieke vorm van karate. Het betekent ‘uiterste waarheid’. Deze karatestijl van Mass Oyama heeft me geleerd doortastend en absoluut te zijn.
Neem contact met me op.
Dan merken we vanzelf of
ik iets voor jou kan betekenen.